Często słyszę od ludzi : "a po co Ty to robisz?" "a żeby to chociaż było ładne..." "a bo to trzeba mieć talent..." i inne dyrdymały. Mam świadomość, że nigdy nie byłam sprawna manualnie, utalentowana plastycznie oraz technicznie. Moje prace nigdy nie wyróżniały się estetyką i techniką wykonania. Jedyne za co mogłam dostać małego plusika to było inne spojrzenie na dany temat, pomysłowość, wyobraźnia i kreatywność. To, w jaki sposób ją przedstawiałam to już odrębna kwestia :)
Od dłuższego czasu nasuwa mi się taka refleksja...
Wszystkie umiejętności i nieumiejętności dziecka są dobre, bo kształtują w nim jego odrębność. Jeśli istnieje choćby mały element w którym mogłoby się wykazać- należy go w nim wzmacniać. Po pewnym czasie, może się okazać, że to ten najmniejszy element jest tą wielką rzeczą, która wyróżnia go spośród wszystkich ludzi :)
Szkoda, że dopiero w dorosłym życiu mam tego świadomość i jako dziecko nie wzmacniałam najmniejszych,wyjątkowych cech. Może dziś byłoby łatwiej :)
To nic, mówią, że na naukę nigdy nie jest za późno !
Wracając do tematu... Unikam ludzi, którzy mnie demotywują. To najczęściej te osoby, które nigdy niczym się nie wyróżniają. Oceniają daną rzecz przez pryzmat rzeczy idealnych, których potrzebują, aby myśleć, że sami tacy są. A jeśli są urodzonymi geniuszami i wszystko w życiu im wychodzi najlepiej - to pomyślcie, jacy muszą być nieszczęśliwi, kiedy spotkają na swojej drodze kogoś, kto jest naprawdę wyjątkowy.
Cieszę się , że nie jestem idealna, że mam wady nad którymi mogę pracować:)
Cieszę się również, że mam wokół siebie ludzi, którzy mnie motywują i krytykują, ale zawsze konstruktywnie :)
Jak każdy, przejmuje się porażkami ale staram się dalej robić to, co kocham <3
Nie ważne, że inni też to robią, w dodatku lepiej. Ważne, że to JA jestem CORAZ LEPSZA , bo to MOJE życie i MOJE małe osiągnięcia! Nikt mi tego nie odbierze :)
A jak Wy się motywujecie do działania?:)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz